कास त्यो फलामे डन्डी

एक सुरमा
मोबाइल चलाउदै
हिड्दै थिए म
ठोक्किन पुगे
एउटा डन्डीमा
ऐया ! टूटुल्को पलायो !
कास त्यो फलामे डन्डी
एउटा मानिस हुन्थ्यो

कास त्यो फलामे डन्डी
एउटा मानिस हुन्थ्यो
ठोक्किएसी
टुटुल्कोको ठाउमा
माया पलाउथ्यो
कास त्यो फलामे डन्डी
एउटा मानिस हुन्थयो ।

टाउको ठोक्किएको सुरमा
रिसाएर हेर्नेथिएं म
ऊ मुसुक्क हासेर
सरी है भन्ने थ्यो
कास त्यो फलामे डन्डी
एउटा मानिस हुन्थ्यो

उसको त्यो मुस्कानले
भित्र भित्रै मख्ख पर्दै
कर्के नजर लाउदै
इट्स ओके भन्थ्ये म
कास त्यो फलामे डन्डी
एउटा मानिस हुन्थ्यो ।:)

कास त्यो फलामे डन्डी
एउटा मानिस हुन्थ्यो
अनि यो छोरीको पनि
प्रेम कहानी सुरू हुन्थ्यो
कास त्यो फलामे डन्डी
एउटा मानिस हुन्थ्यो ।।।

Comments

  1. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  2. I have such quick reflexes that I hardly ever collide with people even if we are both walking with our eyes on the mobile phone. Beautiful poem.

    ReplyDelete
  3. कहाँ बाट आयो यस्तो खुरापाती कुराहरु

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular Posts